Memo Gonzalez & The Ödzemirs (US/D) Blues The Maple Ertvelde (27-01-2020) reporter & photo credits: Marcel info club: The Maple info artist: Memo Gonzalez © Rootsville 2020

Vorige zaterdag op Scheldeblues in Vlissingen was het een blij weerzien met Memo Gonzalez. De “big man” is nog steeds niets kwijt van zijn enthousiasme en dynamiek. De tijd van de Bluescasters ligt al een hele tijd achter hem en sinds 2011 is hij op pad met zijn maatje Erkan Özdemir en diens 2 zonen Kenan op gitaar en Levent aan het drumstel. Met de twee youngsters in het gezelschap kreeg het geheel een nieuwe boost en een frisse injectie en vader Erkan zag dat het goed was. Wij zagen dat zaterdag ook al en besloten daarom een tripje te maken naar Ertvelde om hem in een cluboptreden aan het werk te zien, en dat bleek een heel strak plan te zijn. The Maple was tot de nok gevuld, de klank zat snor en de Duvel stond koud. Mr Gonzalez, we are ready!

Na de aankondiging door de nieuwe "MC" van dienst, Fred (ah ja, den Ivan is met pensioen) werden we getrakteerd op een stevige shuffel gevolgd door ‘This Time’ en alles onder de bekwame leiding van Kenan, die zich ondertussen ontpopt als de perfecte bandleider. Dan komt Memo het podium op en na een stevige introductie van zijn band, Memo style, ramt hij ‘Ronna Lou’ door de luidsprekers, een ambiance nummer first class. Dit wordt gevolgd door ‘No Time For Love’ en het schitterende nummer van Doc Pomus ‘Latest Flame’. Het is feesten geblazen in de Maple en de temperatuur stijgt naar tropische hoogten.

Kenan strooit kwistig met fijne riffs, terwijl broer Levent en pa Erkan het ritme hoog houden, beiden perfect op elkaar ingespeeld. Bij de fijne slowblues ‘Evil’ trekt Memo op wandel in de zaal; harmonica in de hand en shoutend als de beste. Het publiek lust er degelijk pap van. Muzikaal gaat er niks achteruit, en Memo verzorgd de show en laat duidelijk zijn interesse blijken in de aanwezige dames. We hadden niets anders verwacht. Na de korte adempauze mocht het tempo terug de hoogte in met ’21 Days’ waarna de eerste set werd afgesloten met een knipoog naar zijn “uncle Chuck” met ‘Go,Go Memo Be Good’, een knipoog naar Chuck Berry’s ‘Johnny Be Good’.

Veel tijd om uit te blazen kregen we echter niet, want de machine trok zich terug op gang met twee knappe songs gebracht door Kenan. De mooie slow blues ‘Simply Beautiful’ en ‘One Of These Nights’ van The Eagles. Memo hees hierop zijn imposant lijf op het podium en we kregen een nummer, wat volgens memo’ op 10 minuten in elkaar was geflanst en nog nooit gespeeld, Lavern Baker’s ‘Voodoo Voodoo’. Dit werd gevolgd door een heel sterke versie van ‘Greyhound’ waar Memo zijn skills op de hamonica nog maar eens bevestigde en wij nogmaals konden genieten van de sterkte riffs , geperst uit de gitaar van Kenan. Pa Erkan, Mr Coolness zelve, stond er bij en zag dat het goed was. Stilaan waren we op weg naar het einde van deze wervelende show. Niets anders dan party songs te beginnen met Mozes Sundown’s ‘Louisiana Loverman’, zowaar een cover van Tina Turner met ‘Nutbush City Limits’. Het dak ging er bijna af met ‘Big Time Operator’ en de band nam afscheid met het obligate ‘Bye Bye Baby’. Pff.. het zweet droop van het podium.

Dat het zo niet ging eindigen, konden wij ons wel voorstellen en het viertal kwam terug om met de laatste twee songs, het dak volledig van The Maple te blazen met ‘Let’s All Get High’ en ‘Pretty Baby’. Weer een memorabele avond in The Maple. Publiek was volledig mee, de klank zat goed en de ‘300 pound of Texas Dynamite’ had weer eens een ferm visitekaartje afgegeven. All night long baby! All night long!!

Marcel